Śledź nas na:



Środki reakcji karno-prawnej

Nadzwyczajne złagodzenie kary:

  • w stosunku do młodocianego

  • w przypadku błędu wyłączającego bezprawność

  • ograniczonej poczytalności

  • usiłowanie nieudolne

  • czynny żal

  • wobec podżegacza lub pomocnika, gdy czynu zabronionego nie usiłowano dokonać

  • wobec współdziałającego, gdy ujawnił on informacje organom ścigania odnośnie czynu zabronionego lub osób uczestniczących w nim.

Nadzwyczajne obostrzenie kary: Art. 37. § 1 kodeksu karno-skarbowego.

Recydywa - jest to tradycyjna możliwość obostrzająca karę zarówno w prawie karnym jak i karnym-skarbowym. Może ona zaistnieć przy uprzednim skazaniu sprawcy za czyn umyślny na karę pozbawienia ograniczenia wolności i karę grzywny jeśli sprawca w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 6 m-cy pozbawienia wolności, 6 m-cy ograniczenia wolności i uiszczenia 120 stawek dziennych grzywny a następnie popełnił przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju to wówczas będziemy mieli odczynienia z konstrukcją recydywy skarbowej. Nie jest to przestępstwo należące do tego samego rodzaju, w kodeksu karno-skarbowego będzie też przestępstwo popełnione z użyciem przemocy lub groźby jej użycia. Jeśli będziemy mieli do czynienia z groźbą lub przemocą to nie musi zachodzić okoliczność polegająca na umiejscowieniu przestępstwa w tym samym rozdziale kodeksu karno-skarbowego - art. 53 S 12. Jeśli sprawca dopuszcza się recydywy skarbowej zachodzi okoliczność nadzwyczajnego obostrzenia kary - art. 37 wg zasad określonych w art. 38 s 1 i 2. Jedność, wielość czynów zabronionych. Czyn- uzewnętrznione zachowanie się człowieka, które realizuje jego wolę poprzez działania lub zaniechanie. Jeśli to zachowanie wypełnia przepisy normy kodeksu karno-skarbowego wówczas mamy odczynienia z przestępstwem lub wykroczeniem skarbowym.

Kumulatywna kwalifikacja prawa ma miejsce wówczas gdy jedno zachowanie człowieka wypełnia znamiona kilku przepisów ustawy wówczas mamy odczynienia z realnym zbiegiem przepisów - art. 6. W takiej sytuacji Sąd skazuje sprawcę za jedno przestępstwo ale na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Natomiast Sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą. Jeśli zdarzy się tak, że wszystkie zbiegające się czyny są zagrożone takimi samymi karami to skazanie sprawcy następuje z przepisu którego znamiona najbardziej charakteryzują zachowanie się sprawcy.

Czyn ciągły - art. 6 S 2 - zachodzi wówczas gdy sprawca dopuści się dwu lub więcej zachowań po krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem do wszystkich swoich zachowań. Znamiona: a)dopuszcza się dwu lub więcej przestępstw

b)z góry powzięty zamiar odnosi się do wszystkich zachowań

c)krótki odstęp czasu (nie jest zdefiniowany w kodeksie karno-skarbowym -w rozumieniu ustawy kilkumiesięczny). Konsekwencją przyjęcia konstrukcji czynu ciągłego będzie to, że: w razie zmiany ustawy w trakcie realizacji czynu do jego zachowania będziemy stosowali nową ustawę , jeśli choć jedno z zachowania sprawcy zostało popełnione pod rządami nowej ustawy to wówczas nie będzie istniała możliwość zastosowania amnestii lub abolicji; okres przedawnienia liczy się od ostatniego zachowania się sprawcy objętego znamieniem ciągłości.

Ciąg przestępstw - definicja legalna jest zawarta w art. 37 S 1 pkt. 3. Przesłanki:

  • sprawca dopuszcza się przestępstwa w podobny sposób

  • w krótkich odstępach czasu

  • przestępstwa te muszą być popełnione pod wpływem ciągle ponowionego zamiaru

  • te przestępstwa popełniane przez sprawcę muszą być realizowane przez tę samą normę kodeksu karno-skarbowego

  • ciągiem mogą być objęte tylko te czyny których sprawca dopuścił się zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny.

Różnice między czynem ciągłym a ciągiem przestępstw:

  • zasadnicza różnicą jest to, że w ramach czynów ciągłych sprawca nie musi dopuszczać się przestępstw a może dopuszczać się wykroczeń, które będą składać się na przestępstwo W ramach ciągu przestępstw mamy ciąg kilku przestępstw każde zachowanie się sprawcze jest przestępstwem

  • kwestia zamiaru - w ramach czynu ciągłego sprawca cechuje się zamiarem z góry powziętych wszystkich zamiarów natomiast w ramach ciągu przestępstw zamiar jest ponawiany do każdego przestępstwa (co do krótkich odstępstw czasu to będzie to okres do kilku miesięcy)

  • czyn ciągły nie skutkuje nadzwyczajnym obostrzeniem kary, natomiast ciąg przestępstw jest przesłanką do nadzwyczajnego obostrzenia kary ( art. 37 s 1 pkt. 3 w związku z art. 38 )

  • ciąg przestępstw jest to odmiana realnego zbiegu przestępstw.

Realny zbieg przestępstw - podstawą jest art. 20 S 2 kodeksu karno-skarbowego w związku z art. 85,86 kodeksu karnego) zachodzi wtedy, gdy sprawca popełnia dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw. Na pierwszym etapie Sąd wymierza za każde z przestępstw karę z osobna, a następnie na drugim etapie Sąd wymierza karę łączną. Wymierza karę łączną w zakresie kary grzywny. Sąd na nowo określa stawki dzienne. Jednakże wysokość stawki dziennej w ramach kary łącznej nie może przekroczyć stawki grzywny ustalonej za poszczególne przestępstwa, stawka dolna określana jest przez ustawę ( 1|30 najniższego wynagrodzenia). Ograniczenia w zakresie orzekania są zawarte w art. 38 S 1 i 2. Może zachodzić realny zbieg między ciągiem przestępstw a przestępstwem w takiej sytuacji Sąd najpierw wymierza karę za ciąg a potem za przestępstwo, a następnie karę łączną Instytucje probacyjne - instytucja poddania sprawcy próbie.

 



Zobacz także