§ 1 stosuje się odpowiednio:

• wprost,

• ściągany w sposób odpowiedni - bierzemy to, co jest nam potrzebne,

• niestosowanie choć części przepisu na gruncie kodeksu karno-skarbowego.

§ 2 przepisy, które nie mają zastosowania na gruncie kodeksu karno-skarbowego:

• dotyczą pokrzywdzonego,

• formy prowadzenia postępowania przygotowawczego, wskazuje na to wykluczenie np. art. 325, art. 325 - negatywne przesłanki dochodzenia.

Zasady i dyrektywy prowadzenia postępowania:

1. zasada prawdy materialnej (obiektywnej) - istotą jest dążenie przez organy ścigania lub też w późniejszym etapie organy sprawiedliwości do wykrycia sprawcy i pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej. Z zasady tej wynika także to, że działanie organów nie może prowadzić do ukarania osoby niewinnej. Z tą zasadą jest związana zasada trafnej reakcji prawno - karnej, sprawca tego czynu zabronionego powinien ponieść sankcję karną w sposób proporcjonalny do tego czynu, co jest pozostawione organom sądowym. Dążenie do wykrycia prawdy obiektywnej powinno odbywać się za każdym razem z poszanowaniem praw osób trzecich np. interwenient,
2. zasada szybkości postępowania - art. 2 ust 1 pkt 4 kodeksu karno-skarbowego, istota tej zasady mieści się w art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Nie jest tak, że organy ścigania muszą w krótkim czasie zakończyć etap postępowania. Od dwóch lat osoby mają prawo skarżenia sądów za przewlekłość postępowania, jest to zasada kodeksowa, wywodzi się ona od zasady rzetelnego procesu, jest jej częścią, jest aktem prawnym rangi ustawowej, która w razie kolizji z prawem polskim stoi wyżej niż polskie przepisy,
3. art. 2 ust 2 kpk - mamy do czynienia z zasadą, gdzie wszelkie czynności mające miejsce w postępowaniu, powinny być rozpatrywane na korzyść podejrzanego lub oskarżonego,
4. art. 5 kpk - art. 113 kodeksu karno-skarbowego - zasada domniemania niewinności obowiązuje do prawomocnego wskazującego orzeczenia, odwołuje się ona także do Europejskiej Karty Praw Człowieka, w przypadku niektórych działań organów ścigania np. wykazania pochodzenia majątku przez podejrzanego może istnieć tzw. odwrócony ciężar dowodu, ale nie może odnosić się to do całego postępowania,
5. art. 6 kpk - zasada prawa do obrony - jest zasadą konstytucyjną i umieszczoną w regulacjach międzynarodowych. Możemy wyróżnić dwie formy obrony:
   1. obrona formalna - posłużenie się osobą fachową, czyli obrońcą na etapie prowadzonego postępowania,
   2. obrona materialna - bronienie się osobiście przy wykorzystaniu wszystkich instytucji, dzieli się na:
   • obronę czynną - polega na składaniu wyjaśnień, na zadawaniu pytań, a także na składaniu wniosków dowodowych (aktywność podmiotu),
   • obronę bierną - osoba odmawia składania wyjaśnień, odpowiedzi na zadawane pytania oraz korzysta z prawa do milczenia.
6. zasada prawa do kłamstwa - osoba składa wyjaśnienia, może mówić prawdę, ale i kłamać i za to nie poniesie odpowiedzialności karnej, o ile jest to w ramach prowadzonego postępowania,
7. zasada swobodnej oceny dowodów - istotą tej zasady jt, że organy ścigania oraz wymiaru sprawiedliwości kształtują przekonania na podstawie przeprowadzonych dowodów ocenianych swobodnie zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaną posiadaną wiedzą i doświadczeniem życiowym zarówno na etapie kpk i kodeksu karno-skarbowego, brak jest dowodów nad dowodami innymi, mają status równorzędny, niewątpliwie większe znaczenie ma dowód z czynu zabronionego, niż dowód pośredni. Ściśle z tą zasadą jest związana inna zasada bezpośredniości - organ prowadzący postępowanie musi się zetknąć z dowodem, wyjątkowo przeprowadzana przez inne organy musi wydać rozstrzygnięcie,
8. zasada działania organu z urzędu - organy prowadzące postępwanie dokonują czynności procesowych z urzędu chyba, że do ich przeprowadzenia konieczny jest wniosek np. wniosek dowodowy,
9. zasada legalizmu - organy powołane do ścigania przestępstw i wykroczeń są obowiązane do wszczęcia i prowadzenia postępowania, odmowa jego wszczęcia powinna być poprzedzona czynnościami sprawdzającymi,
10. zasada skarbowości - jest to generalna cecha wszystkich postępowań w Polsce. Ściśle skorelowana z zasadą II instancji postępowania jest zasadą konstytucyjną, jest to zasada, która została określona w umowach międzynarodowych. Zasada II instancji zakłada, że podmiot ma prawo do zweryfikowania oceny dokonanej przez organ I instancyjny, zapada orzeczenie prawomocne, które może w pewnych sytuacjach naruszone tylko na podstawie nadzwyczajnych środków zaskarżenia (kasacja, wznowienie postępowania),
11. zasada informacji od przysługujących praw informacji o prawach - art. 16 kpk - obowiązek organów prowadzących postępowanie ma obowiązek informowania podejrzanego - oskarżonego oraz innych osób o prawach i obowiązkach, powinno to nastąpić przy pierwszej czynności z udziałem danej osoby,
12. zasada wyrównania uszczerbku finansowego SP - jest to wyrównanie uszczuplonej należności publiczno - prawnej.