Śledź nas na:



Oszustwo podatkowe

Art 56 - oszustwo podatkowe § 1 - 3 - dotyczą oszusta podatkowego, a § 4 przewiduje wykroczenie niezłożenia w terminie deklaracji lub oświadczenia.

 

 

Analiza § 1 - 3:

  1. istota oszustwa podatkowego polega na wprowadzeniu w błąd organu podatkowego przez niezgodne z rzeczywistością przedstawienie lub zatajenie okoliczności mających wpływ na wysokość podatku. Oszustwo podatkowe a art 56 może zostać popełnione tylko przez podatnika,

  2. strona przedmiotowa - zachowanie sprawcy polega na działaniu (pewnej formie aktywności podmiotu polegającej na przedstawieniu nieprawdziwych informacji organowi podatkowemu) lub też zaniechaniu (brak aktywności podmiotu) wbrew przepisom ustawy. Podmiot ma obowiązek ujawnić, a nie ujawnia, co rzutuje na wysokość podatku § 1 - 3 konstruuje czyn skutkowy materialny, skutkiem jest narażenie na uszczuplenie kwoty zobowiązania podatkowego określonego podatku o określonej wysokości. Kwota podatku narażonego na uszczuplenie wpływa na odpowiedzialność prawno - karną. Jeżeli kwota małej wartości np. typ uprzywilejowany,

  3. strona podmiotowa - zatajenie zawsze się cechuje umyślnością. Podmiot ma świadomość tego, że albo jest zobowiązany do zatajenia lub ujawnienia informacji. Zawsze mamy do czynienia z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym, który cechuje umyślność. Sprawca może godzić się na to, że te informacje są nieprawdziwe. Zatajenie informacji nie rodzi odpowiedzialności, a gdy zrodzi się skutek mamy doi czynienia z materialnym czynem zabronionym i defecto z fazą dokonania,

  4. przedmiot ochrony - § 4 nie ma skutku w postaci narażenia na uszczuplenie określonego zobowiązania podatkowego, fakt niezłożeni w terminie rodzi odpowiedzialność z § 4.Mamy do czynienia z zaniechaniem (sprawca nie dochowuje ciążącego na nim obowiązku).

Art 57 - przewiduje wykroczenie - uporczywe nieopłacenie podatku.

  1. podmiot - jest nim podmiot właściwy i indywidualny, podatnik. § 1 przewiduje wykroczenie skarbowe. Uporczywe jest to ciągłe, powtarzające się, wielokrotne nieopłacenie w terminie zobowiązania podatkowego,

  2. strona podmiotowa - jeżeli mamy do czynienia ze znamieniem uporczywości, jest to zamiar bezpośredni. Nieopłacenie w terminie powoduje uszczuplenie należności podatkowej, jest to wykroczenie cechujące się skutkiem,

  3. strona przedmiotowa - § 2 stwierdza, że sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli przed wszczęciem wykroczenia wpłacano odpowiednią sumę. Dwie przesłanki:

  • przed wszczęciem postępowania w sprawie o uporczywe nie wpłacenie należności podatkowych,

  • podmiot musi wpłacić organowi zależny podatek

  • przedmiot ochrony - prawidłowość rozliczeń podatkowych.

Art 60 - podmiot, który nie prowadzi księgi, Art 53 § 21 kodeksu karno-skarbowego

Analiza:

  1. podmiot - powszechny, kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi księgi, jest to przestępstwo powszechne poprzez posłużenie się zwrotem, kto czyli każdy (płatnik, inkasent),

  2. strona podmiotowa - jest to przestępstwo umyślne, zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i indywidualnym, sprawca ponosi typ czynu zabronionego,

  3. strona przedmiotowa - nie prowadzenie, czyli brak aktywności, nieprzestrzeganie, nie prowadzenie księgi, zaniechanie, § 1 nie przewiduje żadnego skutku, jest to przestępstwo formalne bez skutkowe, do jego popełnienia wystarczy wystąpienie wbrew normie zobowiązującej do prowadzenia określonej księgi,

  4. przedmiot ochrony - § 4 przewiduje wykroczenie skarbowe, obejmuje także § 1 z uwagi na wypadek mniejszej wagi. Powstanie wykroczenia skarbowego jest spowodowane wypadkiem mniejszej wagi, jest to instytucja, która łagodzi odpowiedzialność, prowadzi do powstania typu uprzywilejowanego lub powoduje przekwalifikowanie charakteru czynu zabronionego z przestępstwa skarbowego w wykroczenie skarbowe. Są tu brane dwie grupy

  • podmiotowe: zamiar, świadomość sprawcy, nieumyślność i naruszenie reguł ostrożności,

  • przedmiotowe: sposób jego popełnienia, skutek czynu, narażenie określonego dobra prawnego.

Te dwie grupy decydują, czy mamy, czy nie mamy do czynienia z wypadkiem mniejszej wagi. O wypadku może decydować długość nie prowadzenia księgi, zamiar, a odp.ć w tym momencie jest znacznie obniżona.

Art 61 - nierzetelne prowadzenie księgi

Analiza:

§ 1 przewiduje typ podstawowy, § 2 wypadek mniejszej wagi i wykroczenie, zaś § 3 wykroczenie wadliwego prowadzenia księgi.

Nierzetelność jest uwarunkowana niezgodnością zapisów ze stanem faktycznym (rzeczywistym).

Wadliwość oznacza naruszenie norm dotyczących prowadzenia ksiąg.

Nierzetelność powinna mieć charakter obiektywny, nie ma tutaj znaczenia, że nierzetelność zapisów spowoduje obniżenie kwoty należnego podatku lub nieziszczenie takiej kwoty, nie jest istotny zamiar prowadzonej działalności gospodarczej.

Oba czyny zatem są czynami o charakterze formalnym bez skutkowym.

Sprawca pod kątem strony przedmiotowej w obu przypadkach dopuszcza się umyślnego naruszenia przepisów lub sprawca narusza regulacje z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym.

Przedmiot ochrony:

  • indywidualnej jest to prawidłowość prowadzenia ksiąg (porządku finansowo - prawnego),

  • rodzajowej jest to obowiązek uiszczenia należności podatkowej

Podmiot:

  • indywidualny - jest to ten, kto ma obowiązek prowadzenia,

  • powszechny - ze zwrotem kto, jest nim każdy kto będzie zobowiązany.



Zobacz także