Prawo wykroczeń, wykroczenie, czyn zabroniony
Prawo wykroczeń - to gałąź prawa karnego. Postępowanie i wykroczenia godzą w dobra prawa. Przestępstwa są bardzo szkodliwe, podobnie wykroczenia.
Źródła prawa wykroczeń (trzy płaszczyzny):
-
prawo materialne - reguluje zasady odpowiedzialności, kwestie związane z wyłączeniem odpowiedzialności, katalog i zasady wymierzania kar środków karnych, poszczególne czyny będące wykroczeniami (źródła prawa: kodeks wykroczeń, ustawy szczególne)
-
prawo procesowe - kto prowadzi postępowanie, przebieg, przesłanki, (źródła prawa: kodeks postępowania w sprawach wykroczeń)
-
prawo wykonawcze - przepisy regulujące wykonywanie kar i środków (źródła prawa: kodeks karny wykonawczy)
Czas i miejsce popełnienia wykroczenia:
-
obowiązuje zasada „Nie ma wykroczenia bez ustawy obowiązującej w czasie popełnienia przestępstwa".
-
wykroczenie popełnia się w czasie działania lub zaniechania działania sprawcy
-
gdy zmieniają się przepisy to stosujemy tą ustawę, która jest względniejsza dla sprawcy; generalnie stosujemy nową.
-
Miejsce, w którym sprawca działał lub zaniechał działania albo nastąpił skutek lub skutek miał nastąpić wg. zamiaru.
Wykroczenie - czyn człowieka zabroniony pod groźbą kary przez ustawę określającą jego znamiona, bezprawny, zawiniony, społecznie szkodliwy (przestępstwo: społecznie szkodliwy czyn w stopniu wyższym niż znikomy) definicja wynika z art. 1 par 1 i 2 Kodeksu Wykroczeń.
Społeczna szkodliwość czynu - przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu bierze się pod uwagę elementy stanowiące konkretyzację strony podmiotowej i podmiotu czynu zabronionego:
-
rodzaj i charakter naruszonego dobra
-
rozmiary wyrządzonej szkody
-
sposób i okoliczności popełnionego czynu
-
wagę naruszonego obowiązku
-
postać zamiaru sprawcy
-
motywację sprawcy
-
rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia
Społeczna szkodliwość - to cecha wykroczenia czynu, oznacza ujemną społecznie treść czynu (jego materialną zawartość). Jest to cecha obiektywna czynu, niezależna od ustawodawcy.
Czyn - to takie zachowanie człowieka (działanie lub zaniechanie), które zależne jest od jego woli ma znaczenie w układzie społecznym.
Czyn zabroniony - to zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej.
Bezprawność karna - to sprzeczność z normą prawa karnego, naruszenie zakazu lub nakazu zawartego w tym pawie.
Ustawowe znamiona czynu zabronionego:
-
przedmiot ochrony
-
strona przedmiotowa (czyn i jego formy, związek przyczynowy)
-
podmiot (osoba która ukończyła 17 lat, podmiot indywidualny, powszechny)+ odpowiedzialność podmiotów zbiorowych (odrębna ustawa)
-
strona podmiotowa (psychiczny stosunek sprawcy do czynu, wina i jej formy)
Różnice między przestępstwem a wykroczeniem:
-
społeczna szkodliwość czynu
-
inne zagrożenia karą
-
inne organy orzekające
-
inne procedury
-
czyny przepołowione