Formy zjawiskowe:

• najczęstsze: sprawstwo indywidualne (czyn sprawcy poprzez działanie lub zaniechanie)

• współsprawstwo: porozumienie sprawców nie wymagające jakiejś szczególnej formy, wynika z uzgodnienia podjętych czynności

• sprawstwo równoległe: dwie lub więcej osób dopuszcza się w tym samym miejscu i czasie, analogicznie, popełnia to samo wykroczenie.

• współuczestnictwo konieczne: dla bytu wykroczenia konieczna jest większa liczba osób (art. 50 zbiegowisko publiczne)

• art. 12 KW podżeganie - nakłanianie innej osoby d popełnienia czynu (występuje tylko w zamiarze bezpośrednim)

• pomocnictwo art. 13 (ma zamiar bezpośredni i ewentualny); karane tylko w wypadku dokonania wykroczenia

• brak uregulowań w materii czynnego żalu (występuje ono natomiast w KK art. 23)

• przygotowanie -nie karalne

Usiłowanie art. 11. KW

• karalne w niektórych wypadkach: 119, 120, 122, 124, 133, 134, 136 KW

• zachowanie, czyn podjęty w zamiarze popełnienia czynu zabronionego bezpośrednio zmierzające do jego dokonania które jednak nie następuje

• zachowanie umyślne w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym

• zachowanie sprawcy musi bezpośrednio zmierzać do dokonania

• uchylenie odpowiedzialności w razie odstąpienia od usiłowania lub zapobieżenia jego skutkowi 11 par. 4

Formy stadialne:

• + zamiar - nigdy nie jest karalny

• + przygotowanie do popełnienia wkroczenia - nie karalne

• + usiłowanie - karalne tylko wtedy gdy ustawa tak stanowi

• + dokonanie - karalne

Wykroczenie ciągłe - uznanie za jedno przestępstwo dwóch lub więcej zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru (uregulowanie z KK). Elementy konstytutywne:

• tożsamość dobra w które godzi sprawca

• jednorodny sposób atakowania dobra

• więź łącząca poszczególne czyny pod względem czasu i miejsca

• realizacja zamiaru podjętego z góry lub aktualizującego się (jest to np. przy oszustwach handlowych)

Wykroczenie trwałe - stan bezprawny trwa nieprzerwanie (nie chodzi tu o powtarzające się ataki na jakieś dobro), np. niedostosowanie się do obowiązkowego szczepienia.

Współukarane czyny następcze i uprzednie - sprawca odpowiada za wykroczenie dokonane, zaś ewentualne czyny prowadzące do dokonania pozostają bezkarne (np. sprawca podżega a później sam uczestniczy w kradzieży, to odpowiada tylko za współsprawstwo).

Realny zbieg wykroczeń - jeden sprawca popełnił kilka wykroczeń, zbiegające się czyny muszą podlegać redukcji w ramach prawnej jedności wykroczenia, są przedmiotem łącznego rozpoznania w jednym postępowaniu, może być jednorodzajowy lub wielorodzajowy.

Orzekając karę za popełnione wykroczenia w jednym postępowaniu stosuje się łącznie przepis przewidujący najwyższą karę (nie stoi to na przeszkodzie orzeczenia środków karnych). Popełnienie kilku wykroczeń powinno wpływać na zaostrzenie kary.

Zbieg przepisów - jeden czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch lub więcej przepisach KW.

• zbieg pozorny (pomijalny): za pomocą zasad wykładni prawa następuje kwalifikacja czynu tylko z jednego przepisu (zasada specjalności i zasada pochłaniania w tym zasada subsydiarności);

• rzeczywisty (realny) czyn narusza co najmniej dwa przepisy, a nie zachodzi wypieranie lub pochłanianie jednego przepisu przez drugi. Zgodnie z zasadą eliminacji art. 9 par 1 KW ukaranie następuje z przepisu przewidującego karę najsurowszą + ewentualne orzeczenie środków karnych.

Zbieg znamion przestępstwa i wykroczenia:

(np:119-278; 120-284; 122-286; 134-292)

• pomijalny zbieg -gdy znamiona wykroczenia są częścią składową znamion przestępstwa (zasada pochłaniania).

• rzeczywisty -czyn jednocześnie wypełnia znamiona przestępstwa i wykroczenia przy czym nie następuje eliminacja lub pochłanianie jednego zespołu znamion przez drugi.

Można odmówić wszczęcia postępowania a wszczęte umorzyć, jeżeli o ten sam czyn jako mający znamiona przestępstwa i wykroczenia toczy się już postępowanie karne albo zostało już wydane prawomocne orzeczenie skazujące.

Kara kryminalna - to osobista dolegliwość ponoszona przez sprawcę jako odpłata za popełnione wykroczenie wyrażająca potępienie popełnionego czynu i wymierzona przez sąd w imieniu państwa